کد مطلب:129376 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:199
اقدام های سرکوبگرانه
عبیدالله پس از ورود به قصر و نفس نفس زدن او از شدت ترس و خستگی و آگاهی بر حقیقت روند حوادث كوفه، بی درنگ تصمیم های ستمگرانه و سركوبگرانه اش را اتخاذ كرد. او در یك سخنرانی تهدیدآمیز، كوفیان را از تازیانه و شمشیر بیم داد و آنان را
به فرمانبرداری تشویق كرد. او مدّعی شد كه یزید به او فرمان داده است تا به ستمدیدگان انصاف دهد، به محرومان عطا بخشد و به كسانی كه گوش شنوا دارند و فرمانبردارند نیكی كند! ابن زیاد گفت: «امّا بعد، امیرالمؤمنین خدا كارش را راست گرداند مرا به شهر و دیار شما گماشت و فرمان داد تا با ستمدیدگان انصاف دهم، به محرومان ببخشم و به آنهایی كه گوش شنوا دارند و فرمانبرداری می كنند نیكی كنم! و بر فریبكاران و نافرمان ها سخت بگیرم. من در میان شما پیرو فرمان اویم و پیمان او را در میان شما اجرا می كنم. من نسبت به نیكان و فرمانبرداران شما مانند پدری مهربانم! و تازیانه و شمشیرم بر روی كسان نافرمان و پیمان شكن كشیده است. هركس از شما باید تنها به حفظ جان خویش بیندیشد. [1] .
آنگاه سخنرانی اش را با یك تصمیم سركوبگرانه و ترسناك ادامه داد. «او بر مهتران و عامه مردم بسیار سخت گرفت و گفت: نام غریبه ها و كسانی را كه امیرالمؤمنین در پی آنها است و نام خوارج و اشخاص دو دل را كه كارشان اختلاف و تفرقه است برایم بنویسید. هر كس نام آنها را بنویسد، آزاد است و هركس هیچ ننویسد، متعهّد است كه در حوزه ریاست او كسی با من مخالفت نورزد و هیچ سركشی نسبت به ما سركشی نكند. هر كس چنین نكند ذمّه از او برداشته است و مال او و ریختن خون او بر ما حلال است. هر مهتری كه در حوزه ریاستش كسی پیدا شود كه امیرالمؤمنین در پی او است، و او به ما گزارش نداده باشد، بر در خانه اش دار زده می شود و آن مهتر از عطا محروم می گردد و به جایی در عمان الزاره [2] فرستاده می شود.» [3] .
این تصمیم ستمگرانه بر روند حوادث كوفه بزرگ ترین تأثیر را گذاشت. زیرا مهتران در آن هنگام واسطه میان مردم و حكومت بودند و مسؤولیت امور قبایل با آنها بود.
مقرّری ها را میان آنها تقسیم می كردند و اقوام به تنظیم دفاتر عمومی، كه نام زنان و مردان و كودكان در آن ثبت بود، می نمودند. هركس به دنیا می آمد نام او در آن دفتر ثبت می شد تا برایش حقوق مقرر گردد. هركس می مرد نامش از آن دفتر حذف و حقوقش قطع می گردید. آنان همچنین مسؤول امور امنیت و نظم بودند. در هنگام جنگ مردم را بسیج می كردند و نام كسانی را كه به جنگ نمی رفتند به حكومت گزارش می دادند. چنانچه مهتران در انجام وظایفشان سستی یا كوتاهی می كردند، به شدت كیفر می دیدند. پس از این تصمیم، مهتران در دست كشیدن مردم از انقلاب و اشاعه بیم و ترس در میان مردم بیشترین نقش را داشتند. پس از آن نیز اینان در بسیج مردم برای جنگ با امام حسین (ع) نقشی بزرگ ایفا كردند.
به فرمانبرداری تشویق كرد. او مدّعی شد كه یزید به او فرمان داده است تا به ستمدیدگان انصاف دهد، به محرومان عطا بخشد و به كسانی كه گوش شنوا دارند و فرمانبردارند نیكی كند! ابن زیاد گفت: «امّا بعد، امیرالمؤمنین خدا كارش را راست گرداند مرا به شهر و دیار شما گماشت و فرمان داد تا با ستمدیدگان انصاف دهم، به محرومان ببخشم و به آنهایی كه گوش شنوا دارند و فرمانبرداری می كنند نیكی كنم! و بر فریبكاران و نافرمان ها سخت بگیرم. من در میان شما پیرو فرمان اویم و پیمان او را در میان شما اجرا می كنم. من نسبت به نیكان و فرمانبرداران شما مانند پدری مهربانم! و تازیانه و شمشیرم بر روی كسان نافرمان و پیمان شكن كشیده است. هركس از شما باید تنها به حفظ جان خویش بیندیشد. [1] .
آنگاه سخنرانی اش را با یك تصمیم سركوبگرانه و ترسناك ادامه داد. «او بر مهتران و عامه مردم بسیار سخت گرفت و گفت: نام غریبه ها و كسانی را كه امیرالمؤمنین در پی آنها است و نام خوارج و اشخاص دو دل را كه كارشان اختلاف و تفرقه است برایم بنویسید. هر كس نام آنها را بنویسد، آزاد است و هركس هیچ ننویسد، متعهّد است كه در حوزه ریاست او كسی با من مخالفت نورزد و هیچ سركشی نسبت به ما سركشی نكند. هر كس چنین نكند ذمّه از او برداشته است و مال او و ریختن خون او بر ما حلال است. هر مهتری كه در حوزه ریاستش كسی پیدا شود كه امیرالمؤمنین در پی او است، و او به ما گزارش نداده باشد، بر در خانه اش دار زده می شود و آن مهتر از عطا محروم می گردد و به جایی در عمان الزاره [2] فرستاده می شود.» [3] .
این تصمیم ستمگرانه بر روند حوادث كوفه بزرگ ترین تأثیر را گذاشت. زیرا مهتران در آن هنگام واسطه میان مردم و حكومت بودند و مسؤولیت امور قبایل با آنها بود.
مقرّری ها را میان آنها تقسیم می كردند و اقوام به تنظیم دفاتر عمومی، كه نام زنان و مردان و كودكان در آن ثبت بود، می نمودند. هركس به دنیا می آمد نام او در آن دفتر ثبت می شد تا برایش حقوق مقرر گردد. هركس می مرد نامش از آن دفتر حذف و حقوقش قطع می گردید. آنان همچنین مسؤول امور امنیت و نظم بودند. در هنگام جنگ مردم را بسیج می كردند و نام كسانی را كه به جنگ نمی رفتند به حكومت گزارش می دادند. چنانچه مهتران در انجام وظایفشان سستی یا كوتاهی می كردند، به شدت كیفر می دیدند. پس از این تصمیم، مهتران در دست كشیدن مردم از انقلاب و اشاعه بیم و ترس در میان مردم بیشترین نقش را داشتند. پس از آن نیز اینان در بسیج مردم برای جنگ با امام حسین (ع) نقشی بزرگ ایفا كردند.
[1] تاريخ الطبري، چ 3، ص 281؛ الارشاد، ص 188.
[2] جايي است مشهور بر ساحل خليج نزديك عمان و بسيار گرم. در آن هنگام مخالفان به آنجا تبعيد مي شدند.
[3] تاريخ الطبري، ج 3، ص 281؛ الارشاد، ص 188؛ تذكرة الخواص، ص 200.